W wyroku wydanym 17 listopada 2022 r. (na skutek pytań prejudycjalnych polskiej Krajowej Izby Odwoławczej) TSUE wskazał m. in. że:
1. ochrona poufności informacji w zamówieniach publicznych jest szersza na gruncie prawa unijnego niż na gruncie prawa polskiego (które ogranicza tę ochronę tylko do tajemnicy przedsiębiorstwa),
2. poufnością powinna być objęta nie tylko tajemnica przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji („UZNK”), ale też informacje, które nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 11 ust. 2 UZNK, ale których ujawnienie:
- mogłoby utrudnić egzekwowanie prawa (m.in. prawa autorskiego),
- byłoby sprzeczne z interesem publicznym,
- mogłoby zaszkodzić uzasadnionym interesom handlowym konkretnego wykonawcy, bądź
- mogłyby zaszkodzić uczciwej konkurencji.
3. takie podejście jest zgodne z definicją informacji poufnych wskazaną w Dyrektywie 2014/24/UE i przepisy krajowe rozumienia tego nie mogą zawężać,
4. utajnieniu powinny podlegać jedynie konkretne fragmenty, nie zaś całe dokumenty,
5. ujawnieniu powinny podlegać zasadnicze treści dokumentów (pozwalające na weryfikację oceny zasobów wykonawcy w kontekście warunków udziału lub kryteriów oceny ofert),
6. w wyroku zasadę ograniczenia utajnienia dokumentów jedynie do ich poszczególnych fragmentów wyjaśniono szczegółowo w odniesieniu do takich dokumentów jak:
- wykazy doświadczenia,
- referencje,
- koncepcja projektu,
- opis sposobu realizacji zamówienia.